Geçtiğimiz sonbaharda, Organize Yaratıcılar'daki Korku İtirafları serisine bir makale ile katkıda bulunma fırsatı buldum (beni ağırladığı için Krystal'a teşekkürler). İtiraf ettiğim korkum, yaratıcı türden sağanak yağışlardan korkmaktı. Bu yazı Ekim ayında yayınlandığından beri hem iyi hem de kötü türden sağanak yağışlar yaşadım, bu yüzden bu yazıyı birkaç değişiklikle Veda Evi'nde paylaşabileceğimi düşündüm.

Beni daha kişisel bir düzeyde tanıyorsanız, profesyonel (ücretli) bir fırtına avcısı olma çağrımı özlediğimden sık sık bahsettiğimi bilirsiniz. Gök gürültülü fırtınaları izlemeyi her zaman sevmişimdir ve içten içe bir orta batı hortumunun güzelliğini deneyimleyebilmeyi umarım... tabii bu süreçte kimse zarar görmezse. Bunu bildiğim için sağanak yağışlardan korktuğumu okumak tuhaf gelebilir. Ne kadar aptalca!

Birkaç şeyi açıklığa kavuşturmalıyım. Sağanak yağışlardan bahsederken, "yağmur yağdığında, bardaktan boşanırcasına yağar" ifadesine atıfta bulunuyorum. Ayrıca burada keyifli bir sağanaktan bahsetmediğimizi, "yağmur yağdığında, inşa ettiğiniz her şeyi yok eden kötü bir sel gibi yağar..." türünden bir serpintiden bahsettiğimizi de belirtmeliyim.